Mevsimlerden hüzün
Gene geldi sonbahar
En çok bu mevsimde mi özlenirsin
En çok bu mevsimde mi yarım kalırım
Çok sevmenin bile yetmediği bir zaman
Öyle bir yer ettin ki kalbimde
Kalbimin bir odacigi bir parçası oldun
Sevgin indi ta derinlere
Ruhumun bir ağacı yeşeren bir dalı oldun
Sonlanmayı bekleyen bir şarkıydi gönlüm
Vurmak kırmak ıstıyor gonul
Bu yanlızlık oyunlarını
Kosmak sarılmak ıstıyor beden
Bu hasret sevdaya
Ağlamak ıstıyor gozler
Bu yıkıma bu savrulusa
Bu karanlık günlerde geride kalır
Seni seven bu yürek elbet uslanir
Sen gidersin yerini başkası alır
Sana bu tutsakligim mazide kalir
Çabaladim ama başaramadım
Bilmezdik biz el pençe köşesinde oturmayı
Bilmezdik geçmişe vefasızlık yapmayı
Arifi Muhsini hor görüp bir köşeye atmayı
Bilmezdik Sinanin kanına çanak tutmayı
Gezmezdi bozkurt boynunda tasmayla
İstemeden gidiyorum
Aşka vada ediyorum
Seni çok seviyorum
Ne ederim bilmiyorum
Ne yaparım bilmiyorum
Yine odak noktaları birbirine uzak
Yolları bir tesadufle kesismis
İki ayrı yolcuyuz zamanda
Bakislarindaki masumluk
Yüzündeki o apayrı gülücük
Seyre daldım yokluğunda kendimi
Sensiz ne haldeyim onu izliyorum
Gün gün hissettiriyor sevgin kendisini
Nasıl kendime geleceğim bilmiyorum
Sinemde yanan bir közmüşsün
Kapattım gözlerimi aklımdan çıkar mısın
Unuttun sözlerini lütfen hatırlar mısın
Kaçamak bakışlarla girdiğin hayatımdan
Koştun kaçtın hiç arkana bakmadan
Güldüğünde gülerdim ağladığında ağlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!