Yarıldı gökyüzü içinden gözyaşı boşaldı saatlerce
sesin titriyordu belli ki gidecektin bir gece
kalbine yüklenince ağırlık, olduğun yere düşünce
iyi bakın demişsin kendinize
yüzünde idi solgunluk, vakit tamamdı belki de senin için
Gidişinle saplandı vücuduma başkasına sığmayan mızraklar
Sadece gözden değil, deşen yerlerden de akıyor o soğuk yaşlar
Bende bıraktın vedayı, dilimde artık sessiz çığlıklar
Dünlerimden bugünüme gülmüyor yüzüm bilesin
İklimim hep soğuk, hep kış yok artık Yaz’ım
İçimde külleniyor bir aşkın alev almış dört yanı
Bu sevdada yanıyor iki yabancı
Parmaklarımdan kayıyor yaşanmışlıklar
Kimse bilemez bu nasıl bir acı
Ömrümün izi kaldı onda
Bundan böyle yokum ben beklediğin yollarda
gömdüm yaşananları arkamızdaki yıllarda
Uzaklaşırken veda bıraktım omzuna dağılan saçlarında
kokunu avuçlarıma sarıp gittim ben
geceler üstünde yorgan idi bakardım sana saatlerce
Sen bilmezsin belki ama dibine kadar efkârlıyım,
Sanki yaşadıkça ölüyorum
Dilimden düşenlerden ne zaman bir yudum alsam
Boğazıma takılıyor ve seni susarak özlüyorum
Alıyor beni tarifi ifade edilemeyen serdenişler
Yangını var şimdi içimin
Tutuşuyor yıllar öncesinden biriken sevdam
Dilimde türküsün “Ahmet Abinin söylediği”
Belki de ölümsün, gelip te kimsenin görmediği
Kıyılarımsın Karadeniz’in hırçın dalgalarının vurduğu
Son yudumsun ulan, meyhanecinin son kez koyduğu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!