Yunus Duysal Şiirleri - Şair Yunus Duysal

Yunus Duysal

Yokluğun deldi ince bağrımı
Her attığım taş önce bana çarptı
Her renk bende siyah mı durur be
Ağlamıyorum, gözüme toz kaçtı..

Benim hiç oyuncağım olmadı

Devamını Oku
Yunus Duysal

Beni benden alıp ta gitme yiğidim
Dizme boğazıma yokluğunu
Yaşamamı sağlayan tek sebebim
Seninle paylaşmıştım çocukluğumu

Ben seninle büyüdüm

Devamını Oku
Yunus Duysal

Ne sevdaysa bu yokluğunda aratır
Anlatsam seni yetmez binlerce satır

Atam, rahat uyu desem uyuyamazın
Bıraktığın ülke bak ne hallerde
Bu utanca sen bile dayanamazsın

Devamını Oku
Yunus Duysal

Sitemkâr oluyorum bazen asi bir mahkûm gibi
Etraf dört duvar konuşamıyorum
Adını yazıyorum tırnaklarımla duvarlara
Kaç sabah bekledim güneşin doğmasını bilsen
Kaç mevsim eskittim yokluğunda
Gözyaşımı içiyorum zaman, zaman

Devamını Oku
Yunus Duysal

Biliyorum bugün düsünemeyeceğım kadar basın belada
yorgunluk ta cökmüş kireç tutmayan odan da
soguk yeller eser, üsür ölüm bile
Azrail kapıyı çalar kendi sesiyle
ahh keşke olmasaydı sonun böyle

Devamını Oku
Yunus Duysal

hayat kendi yükünü çekemezken
bir kadının karnında başlar isyan
kamburluğunu taşır doğar doğmaz çocuk
tüm bildiğini, savunduklarını taşır
nasıl gözlerini açmışsa,
nasıl doğarken özgürse insan

Devamını Oku
Yunus Duysal

Bahçende öten bülbül olayım
Sen gülü okşa ben konayım
Ayrılığın hesabını kime sorayım
Kanadı kırılmış Yunus’um ben

Vururum parmaklarımı ince telime

Devamını Oku
Yunus Duysal

Yaş doldu gözlerime, ıslandı kirpiklerim
Bin hançer saplandı yaralı kalbime
Sırtımdan vurdu dost bildiklerim
Güvenmek hataymış bazen sevdiklerine

Yalnızlığım düşmüş sokağa

Devamını Oku
Yunus Duysal

Kan oldu zalim dağlar bu tez zamanda
Aldı yine hainler 15 can daha
Gülen yok, ağlayan çok bu bayramda
Söyle evlat bayram geçer mi sensiz

Çiğ düşmüş kalbe yürek acısı

Devamını Oku
Yunus Duysal

Nasil kazandı bu yürek
Nasıl savurdu pencesini aslan kükreyerek
Nasılsa ölecez diyerek
Yürüdü insan, büyüdü devrim

Nasıl cıktık hamurumuzdan

Devamını Oku