Yüksel Nimet Apel Şiirleri - Şair Yüksel ...

Ve diyince
daha çok söylenecek laf vardır
ağzı açık bir mağaradır ve
gir içine gör kendini
tersinden okursan ev olur
dışı seni içi onu yakar

Denizimin suları çekilmiş gibi
suskun ve dargın
artık met cezir’i de yok grileşiyor günden güne
üşüyor dalgalarım köpüklerim de
koskoca okyanus’um
haritadan silinmiş gibi

Gün bitmedi henüz vakit pazar
Şiir yol üstünde mevsim bahar
Dalda gülün goncasını
Vurmasaydı dolu

Açacaktı bu sabah

İçinde Kars kaşarı
nefis sıcak bir kumpir

ne yapmalı bu kaşarı
doymayan aç kurt gibi

Senin aşkının karşısında baş eğdi
göz yaşlarını hibe etti aşkına
dibe vurdu sonunda
çöktü
çöküş o çöküş

Bir kahvede buluştular konuştular ayak üstü
biri Hamza biri Rüştü

hiç sebepsiz bir kavga çıktı
politika idi konu
hasımlardı eni konu

Artık duramam buralarda,giderim ben,
Sen başka telden çalıyorsun,o başka telden...
Deme ki çare yoktu,ne gelir elden
Deme
Bu yüzden,işte bu yüzden,
Ben yaşamıyorum buralarda,

Eylül okşuyor saçlarımı
her telini okşuyor öpüyor saçlarımın
mayışıyorum

Eylül sen misin senin ellerin mi
senin parmakların mı ışığın parmakları

İlk yaz geldi
çarşıya Kiraz geldi
Çileker biraz sulu
be hey Allahın kulu
hormonlayacak ne vardı

Can evinden vurulmuştu yaralıydı kuş
az daha ölüyordu pencereme konduğunda

nedense ölmek için penceremi seçmişti
gözlerinden okunuyordu ızdırabı