Yüksel Nimet Apel Şiirleri - Şair Yüksel ...

Girdim gaplan kürküne-ne
gacıları gorhuttum mu

miyaav dedim
anlamadı tınmadılar

Yola çıksam tefekküre;
bir türkü yaksam şu heybetli dağlara
Dağlar bana ses verir mi?

Yol üstünde bir çeşme görsem, hasbıhal etsem çeşmeyle,
Gördüğünü anlat derim, sonra kana kana su içerim...

Tepside kalan
son böreği ben aldım
bir de satıcının
yorgun tebessümünü

doydum bir dilimiyle

Yerde bir gazete parçası bulsan oku
oku çocuğum
sanat ta kolda bilezik
donat kendini sanatla
lâkin
atak ol uyuşup kalma

Düş görüyorum
düş görüyor aklım

amuda kalkmış yürüyorum duvar diplerinden

aklımın bir gözü elâ

Birden aynaya takıldı gözüm içeri girdim
içerde özüm
özümün içinde bir nokta

hep o aynı ses
-cümle tamamlandı kondu noktası dedi

Ben bir ağaç dalı bulsam
girsem altına

dal kırılır
yel kırılır

Bir şahin tüm görkemiyle
geldi şiirin üstüne abandı
gagaladı şiiri

koparıp kocaman bir lokma
haşmetle havalandı

Bazı sabahlar uyanırım sesiyle.
Bazı yolda rastladığında;
Yanağıma bir buse kondurup geçer...

Şefkatli bir ana eli sanki,
Saçlarımı taradığında, çocukluğum,

Gördün mü şimdi ben ne yapar mışım
sana göre
gece gündüz her an hep ağlarmışım
sen bir hücre yapıp koydun içine
ah sana göre ben ben ki yanmışım