Yüksel Nimet Apel Şiirleri - Şair Yüksel ...

Bu günlerde ölürüm,
Bir uzun yolculuktur bu; kalmaz
Gelenler burda
Olur da
Gitmezsem,
Karşı gelmeyin Tanrıya,veren de alan da o.

Bu şehirde bir ben,
Bir ben mi diriyim?

Bu sessiz konuşmayan,
Küçük pencereli, küçük pencereli,
Bu beyaz evler ölü...

Her an gidecekmişsin gibi,
İçim ürperiyor inan.
Benim seni seven, senin için yanan....
Mutluluk bu işte, paylaştığımız şu an
Geceleri uykusuz bırakan,
Sevdiğini görünce durduk yerde,

Takmasan olmaz mı o gözlükleri
Kapatmasan maviliklerini
Okul çkışı ayak üstü mesela
Mavi, mavi bak ve gülümse
Bazı, bazı tam akşam saatlerinde
Çık sokağa yürü güneşe doğru

Yağmur toplar gibi güneş
Topla sen de bir iki laf
Laf-ı güzaf
Sen kimden tarafsın kim kime taraf
Hep yapıyorsun gaf
Senin gibi yalancıya nasıl olur ki af

Aşkımızn geniş zaman hali bu
sonsuz
ve geniş zaman
ama daha ne kadar
ne kadar ömrüm var

Denizler mi onların onlar mı denizlerin
Şahitleri olmuşlardır yıllarca
Topladığım taşlar ve deniz kabukları
Ziyarete gelmişlerdir belki de
Okyanus balıkları
Deniz altındakiler de belli ki yarıştaydılar

Dolduramıyorum bir yuvarlağın içini
üçgen oluyorum eş kenarlı
kare oluyorum kare köklü

sonra beşgen beş kenarlı
yıldız olup kayıyorum

Takdimimdir seni ey peri peyker
Ey badem gözlü yar güzel dilber
Sana ne desem az
Bunu bir kenara yaz
Seni başıma taç ettim
Beni sana muhtaç ettim

Kime ne
kağıttan kayık olur da
şiirden olmaz mı gemi

her bir şeyi tamam olsa,
hem de dümeni