Yüksel Nimet Apel Şiirleri - Şair Yüksel ...

Gülleri dermeye çıktım bu sabah
yar çıktı karşıma o gülüverdi
beni yapayanlız bırakıp orda
çıkıp gelirdi ah bir başka sabah

billur bir su gibi ab-ı hayattı

Hafiften bir yağmur sesi
Ninni gibi geceye
Ay uyur yağmur uyanık
Karanlık uyur gece uyur
Zamanda sesler kaybolur
Bir yerde bir keman çalar

Buselerinin izi kalmış gül dudakların,
Bordo renkli şarap kadehlerinde...

Ay ışığı, kırılmış saçının tellerinde.

Eskilerden, bir müzik mırıldanır; fıskıyesi havuzun

-Ya ne saf kadınsın sen; ben ölüyüm dedim sen de hemen inandın...
Halâ başın değmedi mi? Ölü olan sensin bikerem be nine.
-Nee neler söylüyorsun sen yine seni gidi kerata ölü benmişim hadi ordan.

-İnanki sensin ölü ben de senin bir yakınının ruhuyum...Hani rüyalarda kendimizi başka başka tanımadığımız yerlerde görürüz ya işte giden bizler değil gezen ruhlarımızdır; ruhlar özgürlüğü çok severler, fırsat buldukça beden kafesinden çıkar giderler...Aslında ölüm de aynı şekilde oluşur; önce ruh gider geriye cansız etleri birazdan çürüyecek cesetler kalır...
-Amanında neler bilirmiş neler bizim Başağımız...

Sen kalbimi bilemezsin
İçindekilerini duygularımı
Sevmedin ki bilesin sevemiyorsun ki
Oysa insanı hayvanı doğayı sevmek lazım
Yitirmemek için içindeki heyecanı
Dolu dolu yaşamak cocuk başı okşamak

Aah şimdi kilometrelerce uzak bize o akşamlar
ay'ı her gece batırıp batırıp buluta
her defasında eve geç kalır sana söylemezdim
annemden işittiğim lafları

öyleseydim bir daha asla geciktirmezdin

Kâtip sen arzuhâl yaz
bırak yarime mektup yazmayı
ben yazarım
ben yazarım

behemehâl

Dünya top ayağımın ucunda
dilimde pas
eynimde bypass

dünya top ayağımın ucunda
bir vuruyorum tam isabet

Bum vurdum seni işte
prizmamın renkleriyle

imdi
fifti fifti

Adam konuştu kadın dinledi

adam ben şiirselim dedi

litaratüre yeni bir kelime ekledi
yani