yedi tepeli şehrin ortasındayım
ağaç uçları görünür
eğilirsem
pencere manzaralı pencereme
bir kuş konar göçer bazen
avunurum
bir de uçaklar geçer uzaktan
uzaktan
İnsem mutsuzluk akan caddelerine
karışsam asık suratlı kafilesine
yedi tepesi haksızlık dekorlu bu şehirde
sevdasızlık bana seslenir
ta aşağıdan
eğilemem döner başım
ölürüm
yere karışırsam
yalnızlık fışkırır dört duvarımdan
bir candan omuz bulup da
ağlayamam
Elif Şebnem AkalKayıt Tarihi : 21.7.2004 15:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgi ve saygılar
elbette ki şiir harika
TÜM YORUMLAR (11)