Yoruluyorum Şiiri - Önder Karaçay

Altı çizilesi bir şekilde yorgunluğun diline dolanıyorum
Her durum, her olay, her ölüm karşısında
Beni daha yorgun kılan bakışlarımı sorguluyorum

Dilim yoruluyor,
Sözüm yoruluyor,
Bedenim yoruluyor,
İlişkilerim yoruluyor,
Duygularım yoruluyor,
Bakışlarım yoruluyor,
Ben yoruluyorum.

Günümüz yorgunluğunun hemen unutulabilecek
Tatlı bir yorgunluk olmaktan çok
Yaşama duygumuzun bir virüsü gibi
Bizi tehdit etmesindendir

O yüzden yazıksanıyorum
Yorgun anlarımın ölgün hallerine
Yaşama nedenim hissettiriyor bana bunları
O yüzden arayışım son bulmuyor
Başka kıyılar, başka sözler bitmiyor
Yine de yoruluyorum

Yeni kıyılarda da, yeni sözlerde de,
Yorulan düşüncenin ve körüklenen şiddetin karşısında
Gerçek hayat bu mu dedirtecek kadar
Üzgün hallerime,
Çektiğim hasrete,
Memnuniyetsiz huzursuzluğa
Dayanamıyor
Yoruluyorum

Yaşadıklarımla aidiyet duygum arasındaki
İnce bir çizgide kalakalıyorum
Ne tarafa gideceğime karar veremeden
Yaşadığım anın merkezinde
Tüm bunları taşıma bilinciyle
Bilerek, hissederek,
Yorgunluğun durağında
İnmek bilmiyor
Yoruluyorum

Önder Karaçay