Bak dağ duruyor yalnızlığın karanlığında
Vadi sessiz ağaçlar kimsesiz
Uçurtmalar uçuruyorum maviliğe,güneş kavuruyor yelkenimi
Orda bir deniz var hırçın hoyrat esiyor göğüme
Bırakmıyor yalnızlığımı ve sert rüzgarlarla kayalara vuruyor kimsesiz umutlarımı
Bak kararmış düşlerimin pembe gecesi
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta