Yorgun Düştüm Şiiri - Kasım Kobakçı

Sahte sözler, kıymet bulunca başta;
Gerçek sözler, suç sayıldı kardeşim!
Riyakâr ocağı, sönmedi kışta;
Zaman doldu, ışık yandı kardeşim...
*
Ürktük, alın terini yok edenden!
Eşkıyadan, zorbadan, hep gülenden!
Çalandan, illa ki ikiyüzlüden!
Tüm kötüler, bizi buldu kardeşim...
*
Diyorlardı, kurulan meclis bizim...
Ülkedeki, bütün topraklar bizim.
Bağlar, bostanlar, kentler hepsi bizim!
Bunlar, ne biçim bir yalan kardeşim?
*
Yüksek dağları, ele geçirdiler!
Koca varlıkları, hep bitirdiler!
Boş vaatlerle, kuru yedirdiler;
Halkın o sesi, kayboldu kardeşim!
*
Oysa ki, ne güzel düşler kurmuştuk...
Hep de, adalet üstünde durmuştuk.
Ahlak, vicdan aşkıyla uyumuştuk;
Uykudan, yorgun düştüm ben kardeşim...