Bir ömrü tükettim de fark etmedim anı,
Ne bahar ne de hazan tanıttı zaman’ı.
Nice düş, nice hüsran dolandı avucumda,
Gecelerde sakladım içimde yananı.
Gözümde solarken hayâlimdeki bahar,
Dilimde bir “keşke”yle uzadı her diyar.
Ne sevda tam oldu, ne vuslatla biten var,
Her biri yarım kalmış, eksik bir aşikâr.
Gönül sandım ey yâr, zamana yenilmezdi,
Oysa en derin yara, unutmam denilmezdi.
Kalbimle konuşurken, sustum her kelâmdan,
Bir ben kaldım, bir “neden?” ses verir her andan.
Kayıt Tarihi : 27.5.2025 11:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!