Ne yollar yürüdük biz; yollar bitmedi, bizim ömrümüz yavaş yavaş yol aldı gitti. Bebeklik, çocukluk, gençlikte; ne üzüntüler, ne sevinçlerle dolu günlerimiz oldu.
Bazen gelecek için tatlı hayaller kurar, bazense acı gerçekler içinde boğulurduk. Sıkıntılar yüreğimizi sanki esir ederdi. Ama yine de hayattan kopmaz, sarılırdık tatlı düşlere. Çoğu kere onlarla avuttuk kendimizi. Onlar olmasaydı, belki de çoğumuz kaybolurduk acı olaylar içinde. Büyüdük. Kimimiz sıcak sudan soğuk suya elini sokmadan, kimimizse sıcak yüzü görmeden.
Ne yollar yürüdük biz; ayağımızdaki ayakkabı eskidi, yollar bitmedi. Ömrümüzün baharı neresi, sonbaharı neresi karıştırır olduk bazen. Hayat çarkının acı dişlileri arasında, hep dönüp durduk.
Yolun yarısı neresi, onu da bilemedik ya. Neyse ne? Diyemiyor yine de insan.
Tamamını Oku
paylaşımınız güzeldi.. tebrikler..
Anlamlı ve güzel anlatımınız için teşekkürler.Duyarlı yüreğinize tebrikler. Saygılarımla.
ZAMANI SORGULAMAK
Maziden geleceğe uzanan zamanda
Neler oldu neler bitti bilmeden
Yorgun ve ağır dönen çarklar arasında
Dönüp durduk hep sorgusuz yaşamın avuçlarında
*****
Sanki sırları dökülmüş bulanık aynadaydık
Sorgulayamadık yeterince zamanı
Yitik zamanın yitik çocukları gibi hep
Suyun parlak berraklığıyla oyalandık.
Güzel, içten ve duyarlı satırlarına benim 'zamanı sorgulamak ' başlığı altındaki dizelerimle yanıt vermeyi daha uygun buldum dost. Sizi teyit eden dizeleri umarım beğenirsiniz. sağlıcakla kalın!!
Ne yollar yüründü... Kimi taşlı.... Kimi yaşlı.... Zorlu ve engelli... Kim bilebilir, kimin nasıl yollarda yürüdüğünü.... Hangi umutlarının çalındığını... Derin bir düşünceye dalınca insan kendi yollarında.... Kalemine sağlık Cengiz bey.... Paylaştıklarınız için...
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta