Rüzgârı göğsüne çarpan bir yolcuyum ben,
Ömrün kıvrımlarında kaybolup yeniden bulunan.
Kimi zaman sessizliğe, kimi zaman kalabalığa göre
Biçim alan bir gönlün sahibiyim.
Gecelerle konuştum çoğu zaman,
Dizlerimin dibine çöken yorgun hatıraları
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Sevgi ve Umut
Yoldaşınız olsun.
Yüreğinize sağlık üstad!
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta