Yollar-izler Şiiri - Murat Akyol

upuzun yollardayken gördüm en son seni
tam da yüzünü unutmak üzereyken
kumralmıydı son halin esmer mi
kısacıkmıydı saçların
ellerini hatırladım

en zorlu yamaçların kenarındaydın
uzattım ellerimi yakalayamadım
yakalayamadım yarınları
bir sabun köpüğü gibi aktı yıllar
rüyalardayım

masum gelincikleri çiğnedim rüyamda
yanaşmıştı yaprak dökümü
gazeller savruldu bahçelerde
bilmediğim ezgiler çalınan gemiler geçti önümden
dur diyemedim
sonra ağladım bir küçük çocukla birlikte
çünki
sen gibi
bir gül dikeni batmıştı eline

yazdım önceden unuttuğum dizeleri
yazdım
yazdım
yazdım
ah bilsen sana unuttuklarımı
uzun yollarda hayallere dalıp
pişman kilometreler peşinde
bozkırlarda gönül bağladığım yanlız ağaçlar
okşadığım kedi köpek hayvanat
hepsi içinde

gecenin yarısında
içimi dağlayan şarkılar çaldı rüzgar
üzülüm ama sus da demedim
üşüyen tek ben miyim şimdi her taraf kar
ardımda
her hece sessiz
her hece dilsiz
her hece donuk
bir suskun yar var