Tuğlalı geçmiş zaman evlerinden
Kiremit yangını günevveli sokaklarına
İliklerine kadar ıslanmış caddelerden geçerek varıyor sabah sabah
İnsanlar yağmurun bıraktığı izlerden
İstasyonun penceresinde hala bulutlu bakışlarıyla yorgun dün
Saksıda hanımelleri yaprak uçlarında sararmış bir hatıra
Çıplaklığını kefil almış zaman keşfine çıkan çiçeğe
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta