Yolcu Misali... Şiiri - Burhan Kale

Dünyada bir yolcu misali canın,
Kanatlar takınsan uçsan n’olacak…
Mal, mülk, altın, gümüş olsa her yanın,
Bir gün ecel seni yine bulacak…

Tatlara acı veren ölümü bir an,
Kıymetini bilsen elinde zaman,
Padişah O. Sen, ben kuluz, O Sultan,
Fermanı ne ise odur olacak…

Nasihat almazlar bileni çoktur,
Kuru söze derler karnımız toktur,
Marifetullahı duyanı yoktur,
Bu zamanın sonu nedir n’olacak…

Nefsine güvenme aldatır seni,
Alkışlar insanlar hep elbiseni,
Bitecek ye kürküm demenin devri,
Takke düşünce kel çıkar n’olacak…

Biz de adam sandık değilmiş meğer,
Belli ki vurmuşlar eşeğe semer,
Herkesin değeri kendisi eder,
Alışmış sürünür bakar n’olacak…

Ellerin boş kalır yol bittiğinde,
Dost dosta gidip düşman terk ettiğinde,
Durgun sular gibi durma yerinde,
Duran sular bir gün kokar n’olacak…

Bu dünya acayip bir penceredir,
Kimine gündüz kimine gecedir,
Dilin susar oysa birkaç hecedir,
Demezsen hesabın sorar n’olacak…

Zaman su misali mekânın da dar,
Zannetme önünde uzun yıllar var,
Bitmez sanma biter kış, kıyamet, kar,
Yüreğinde güller açar n’olacak…

Eteğine döküp saçamadıkça,
Yepyeni ufuklar açamadıkça,
Nefsinin elinden kaçamadıkça,
Öylece kalırsın naçar n’olacak…

Ne yangının biter ne ocak tüter,
Sevenin, sevdiğin gün gelir yiter,
Sevdiğini Allah için sev yeter,
Sevgi her kapıyı açar olacak….