İlk gölgemi yoldaş sanmıştım biliyor musun?
O da başka gölgeler görünce beni terk ediyordu,
Çok yol katetmişsem bile , geldiğim yeri unutmadım,
Çok kurak ve bir şeyin yetişmediği bir yerdi..
Huzur denilen bir şey varsa şayet... onu bulma amacımdan şaşmadan yürüyorum...
Yolda..
Başkalarına sağır, düşünen fakat dilsiz olanlar ve düşünemeyenlerle karşılaşıyorum...
Hangisi daha acı acaba biliyor musun?
Ruhumun çarmıhında gerilen kişi kim? Bilmiyorum...
Bir bilinmeyen olsa bile devam ediyorum,
Yaşamın şifrelerini çözen bir enigmada yok ki...
Bu yüzden hatalı olsamda deniyorum...
Kayıt Tarihi : 10.8.2025 10:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!