Yolcu Şiiri - Gürhan Kurukaya

Ölüm kalp çarpıntısı kadar yakın.
Kara tren gecikir sanma sakın!
Kelebeğin kanadı kadar uzak...
Tuzaktır azizim şu dünya tuzak!..

Fâni insan, tıpkı dünya misâli..
Haykırır hakkı, güneş zevâl vakti.
Gâfil nefsim hâlâ yolu sonsuz san!
Yürürken dostlar uzaklaşır her an...

Dost, ozanın gözünde kara toprak...
Yıllar desen, sararmış birer yaprak.
Neş'esi, kederi hep dünya hâli...
Savrulup gitmekte kar taneleri.

Bahar idik, güzden geçtik işte kış...
Hatıralar serilmiş nakış, nakış...
Görmez misin bir atlı yaklaşmakta!
Uyan nefsim ay buludu aşmakta...

Hâlâ gönlüm bulutlar üzerinde!
Rüya gibi hayat, işin özünde.
Uyandırır hakikat esintisi.
Sarmalar ruhumu bir bez eskisi.

Uyan artık terk eyle mâsivayı,
Dünyalık uğrunda kederi, gamı...
Gâfil olma sen de dostunu tanı!
Yola çıkmakta sonsuzluk kervanı...