Yolcu Şiiri - Kemal Mutlu 3

Bir çığlık düştü ayak ucuma
Bir hıçkırık boynuma sarıldı
İki damla gözyaşı
Okşadı yanaklarımı
Ve sonra birden
Bir bulut durdu önümde
Sadece iki şey alabilirsin dedi yanına
Fazlasını taşıyamam

Bir elime yalnızlığımı aldım
Boynuma doladım hüzünlerimi
Tuhaf tuhaf baktı yüzüme
Dedi ki aldığım en tuhaf yolcusun
Biraz da şaşkın
Yokmuydu yanına alacak
Daha değerli bir şeyin
Mesela aşkın
Dedim ki aşkım da hasretim de
Onların içinde yaşar
Kendi ellerimle büyüttüm yalnızlığımı
Hasretimi kundak yaptım
Aşkımı monalisa gibi
En güzel yerine astım
Çıplak ayaklarımla salladım onu
Nazlı bir bebek gibi uyuttum
En acı günlerimi
Hep onunla avuttum
Serin balkonlarda sabahlayıp
Yıldızları seyrettik beraber
Muzır fıkralar anlatıp
Gülüştük
Mahcup kaçamaklarımızı
Hep onunla bölüştük
O benim yalnızlığım
Ben onsuz yaşayamam
Bu sevdanın yükünü
Ben onsuz taşıyamam

Hüzünlerime gelince
O da ayrı bir fasıl
Nasıl alıştık birbirimize
Hem de yıllardır nasıl
Tek kişilik gönül hücremde
Beraber devirdik yılları
Sevgiyle büyütüp
Sabırla besledim
Gözyaşımla suladım toprağını
Dualarla sildim yapraklarını
Yasemin kokar kimi zaman
Kimi zaman hanımeli
Ayağında terlik
Boynunda tülbentle dolaşır
Gönlümün bahçesinde
O yarım akıllı
Ben se zil zurna deli

Lafı fazla uzattık
Yola çıkalım artık
Ona söz vermiştim, biliyor geleceğimi
Belki de bekliyor şimdi
Giymiş geceliğini
Ama gözünü seveyim bulut
Beni tam yerinde indir
Cebimdeki paranın inan hepsi senindir
Yeterki kavuşayım
Kömür gözlü aşkıma
Yeter çektiğimiz çile
Döndük iki şaşkına
Şimdi söyle bana bulut
Tuhaf mıyım o kadar
Sevgim dağlardan yüce
Ulaşır arşa kadar
Bu can bende durdukça
Ben onu seveceğim
Onsuz yaşamış olsam da
Aşkıyla öleceğim...