gar;
insan seliydi...
yüreğim;
yalnızlığın kalesi...
sanki,
bir dokunsan yıkıldı yıkılacak....
zaman;
durmuş gibiydi...
yüreğim;
sanki klise çanı...
sanırsın ki,
notre dame'ın kamburu
bir yerlerden çıktı çıkacak...
raylar;
ucu yokmuşcasına...
yüreğim;
ateşlere savrulmuşcasına...
sanki...
mancınıktan atıldı atılacak...
tren;
zamanın içerisine...
ben;
mazinin tünellerine girer gibiydim...
sanırsın ki,
bir kazma bir kürek her yer kazıldı kazılacak! ...
fikret turhan-yalova
16.12.2012
Kayıt Tarihi : 16.12.2012 10:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!