“En umarsız bir anda sıcak bir eflatun gecede
Buza kesmişken hüzzam denizi kalbimde
Tek sen vardın.
Kalbimi Aydınlatan Gözlerin
Karanlıktı… ama olabildiğine sıcak
Ne mısralar vardı dilimde, ne kelimeler kalbimde..
Dilim söylerken o iki kelimeyiSen ol benim Yol Göstericim…”
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta