“GELİŞMEK ve GELİŞTİRMEK” Adlı Diyaloguma Ait Bir Anlatı Çabası:
Kemal KABCIK (Evlat) : Canım Anneciğim, senin duaların çizgisinde yürüyen biri oldum gibime geliyor. Hayır dualarını üzerimden eksik etme ne olur! . Senin dualarınla iyi bir insan olabilme yolunda ilerlemek istiyorum! . Ne olur bana yardımcı ol! .
Ayşe KABCIK (Anne) : Canım oğlum; baban da sağlığında iken, sana çok dua ederdi. Babanın da dualarını aklından çıkarma ve senin için dilediği güzellikleri ve iyilikleri asla unutma! . Bizler; aile içi dayanışma ile: birbirimize yararlı olabilmek için mücadeleci olmak zorunda olanlarız! . Mücadeleciliği asla bırakmamanı isterim! .
Kemal KABCIK (Evlat) : Canım Anneciğim, babacığımın dualarını da hatırlattığın için, sana çok teşekkür ederim! . Bir evlat; anne ve baba duası ile, izleyeceği yolu bulabiliyor herhalde! . Babam bana çok iyi dileklerde bulunmuş olmalı ki, ben sürekli manevi kazanımlar üzerine düşünür bir hale geldim! . Şu an olgunluğa ilgi duyuyor ve babamın bana nasihat edebileceği öğütleri, kaleme alınmış kitaplardan sökmeye çabalıyorum! . Yani, bir babanın nasihatlerini kitaplarda aramaya çalışıyorum demek istiyorum! .
hızla alçalan bulutlar
karanlık bir ağırlık
hava ağır toprak ağır yaprak ağır
su tozları yağıyor üstümüze
özgürlüğümüz yoksa yalnızlığımız mıdır
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta