kucaklarken kent güz akşamlarını
güzel yanlarını alıkoydum yaşamın
birbirine açılan daracık sokaklarda
ayak seslerime düşerken yanan ışıklar
omuzlarımda yalnızlığın yıldız yükü
ben med diyorum cezire dönüyor günler
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta