Karanlık balkon,
Salınan asma dalı,
Sen yoksun…
Bir gün önce, neşe doluydun.
Yudumluyordun kadehini
Karanlığı delen kahkahalarınla.
Sana neşe veren kadeh,
Bana, elem veriyor nedense.
Akşam oluyor,
Büyüyor elemlerim,
Aşılmaz dağlar oluyor.
Gece doluyor içime.
Her nefeste çektiğim,
Kabus gibi çöken zifiri karanlık.
Ağır ağır, yudum yudum içtiğim,
Kahreden sensizlik.
Ben yorgun,
Ben bitik.
Pes etmek yok.
Dolsun, boşalsın kadehler,
Artık sayılmasın.
Çoğaldıkça sayısı,
Azalır belki yüreğimin sızısı.
Şafak söktü, azalmıyor…
Sabah oldu, büyüyor sızı…
Ve güneş doğdu.
Yerli yerinde asma dalı.
Karanlıklar ışığı kovdu.
Gözlerimde fer kalmadı,
Söyleyin ışığa teslim olsun,
Dinmez gayrı bu sızı,
Çünkü sen yoksun…
Kayıt Tarihi : 3.10.2012 15:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
! 973 Eylül sonu. Bursa’da, yan yana bahçeli evler. Bol ışıklı bir yan komşu balkonu. Güzel bir kız. Aşık oldum karşıdan karşıya. Babası subaydı ve pek sertti. Hiç konuşamadık. O’na yazmıştım bu şiiri.
Bir gün önce, neşe doluydun.
Yudumluyordun kadehini,
Karanlığı delen kahkahalarınla.
Sana neşe veren kadeh,
Bana, elem veriyor nedense.
Dağlar, aşılmaz dağlar oluyor,
Büyüyor elemlerim.
Gece doluyor içime.
Her nefeste çektiğim,
Kabus gibi çöken zifiri karanlık.
Ağır ağır, yudum yudum içtiğim,
Kahreden sensizlik.
Ben yorgun,
Ben bitik.
Sevgili dost,
Bu güzel ve anlamlı çalışmanızı severek okudum.
Kutlarım değerli dostumu.....Emeğinize,yüreğinize sağlık...
Güzeldi......Başarınız daim olsun....şiirle kalın...
Saygım emeğinize ve sizedir......
TÜM YORUMLAR (11)