Yoksun...Oysa nasıl korkardım sensizliğimden hatırlıyor musun? Nasıl ürkerdim geceleri karanlıktan çocuklar gibi...Nasıl saklanırdım kendi benliğime,nasıl çekilirdim içime...Kendi kabuğumda gizlenirdim bütün o kapımda bekleyen acı yükünden kurtulabilmek için...Seni tutabilmek için nasıl da çırpınırdım...Nasıl bakardım gözlerinin içine...Nasıl titrerdim üzerine...Nasıl sakınırdım seni kendimden bile...Yanımda kalmanı,yanında olmayı nasıl dilerdim...Kollarımda kalman için,dizlerimde durman için nasıl yalvarırdım içten içe...Ruhum varlığının esaretinde kaç sabahı bekledim öyle ümitsizce...Kaç geceden kaldım öyle bir başına nöbette...
Cem BüyükkayaKayıt Tarihi : 20.7.2011 19:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!