Yoksun ya sensiz gece isyanda
Hayalin canlanıyor gözümde
Gecenin soğukluğu
Ve nefesimin ısıttığı o buğulu camda
ismini yazıyorum bak yine
Yoksun ya yanımda
Şimdi yaslayıp hasretine
Titreyen bu bedenimi
Göz yaşlarımı döküyorum
Sensiz geçen bu acımasız zamana
Yoksun ya seni özlüyor bu ten
Alışık değil sensiz geçen uykulara
Çılgın bir sensizlik kaplıyor içimi
Dağılıyorum her bir parçam bir yerde
Kaldırımlar bile seni fısıldıyor sanki
Yoksun ya çekilmez oldu bu şehir
Ellerim tenine
Tenim ellerine hasret ken
Seni ve dokunuşlarını özlüyorum
Acıtıyor içimi bu hatıralar
Bir son bahar yaprağı gibi
solgun içimde umutlar
Yoksun ya yar nefesim daralıyor
Yaşama ümidim tek sevdiğimdin
Bakmaya kıyamadığım sen
Beni kalbine alıp saramadın
Solgun artık gülüşlerim
Kurumuş bir gül gibi
Bulutlarda kaldı çizdiğim o düşlerim
Yağmur olup aktı bütün ümitlerim
Nedensizdi beklentilerim
Görmek isteyipte göremediğine ağlıyordu gözlerim
Sensizliğe alıştıramadım
Hasretle kavrulan bu bedenimi
Yeter artık diyemedim
Yoksun ya yar yüreğimi dinliyor artık gözlerim
Kayıt Tarihi : 25.9.2009 10:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Elbette her yokluk aynı değil.. Aynı biçimde üzemez, acıtamaz, yakmaz yüreğimizi..
Söz konusu 'yarin/sevilenin yokluğu' ise orada durup düşünmek lazım.. Sevginin kaynağı kesilirse 'susuz kalmış' güle döner insan.
Dökülür, savrulursun..
Şiir de benzer durumu etkili bir biçimde anlatıyor.
Kutlarım Esma Hanım..
Konu bütünlüğünü çok güzel koruyarak yazdığınız şiirinizi ve sizi kutlarım Esma Hanım.... Sevgilerimle...
TÜM YORUMLAR (15)