Yoksun Şiiri - Özgür Köktürk

Zaman değildi seni alan
Götüren ayrılık değil
Rüzgâr değildi savuran uzaklara
Yakıp kavuran güneş değil

Titreyişlerde gecemin ufku
Gelen sevda değil, özlem değil
Başıboş geçiyor gün zerreleri
Ömür hem yalan hem sebil
Gözlerim ecel akşamı...

Bilmiyorum kim çaldı düşlerimden
Hangi lânet iklimdi koparan ellerini ellerimden
Hangi kahrolası çığlıkla doldu kahrolası kulaklar
Kimin eline ne geçti sen gidince
Kim ne kazandı yokluğunda

Kimi güldürür ağlayışlar
Küfürlerden kim medet umar
Hangi umut, hangi umutsuzluğu boğar
Hangi çaresizlik, hangi umara doğar

Ağlıyorum boş bakışlarla
Neye yarar...
Uykularım seni sayıklar
Ve yalnızlık saatim
Ve isyan duruşum
Ve çaresizliğe bağlanmışlığı ellerimin
Ve durgunluğum
Ve yokluğun
Ve yokluğunda yokluğum...

Sen yoksun
Ben hâlâ aynı tütünü çekiyorum
Sen yoksun
Ben hâlâ aynı şarkıyı dinliyorum
Sen yoksun
Ve ben hâlâ aynı seni özlüyorum...

Sen yoksun...
Sen...
Yoksun...
Yok...