Ne zaman yürüsem bu sokağın önüne,
Nemli toprak kokusu karşılar beni, hüzün var içinde.
Kırık Arnavut kaldırımları ve her çukurda bir hikâye,
Yağmurun bıraktığı kirli su birikintisi değil bir gökkuşağı,
Yoksulluğun yansımasıdır diye.
Koşan çıplak ayaklar, çınlayan her ses bir yaşama dokunur,
Sessizliğin üstüne atılmış can yeleği sesler yaşamı dokur.
 
Seni düşünürken 
Bir çakıl taşı ısınır içimde
Bir kuş gelir yüreğimin ucuna konar
Bir gelincik açılır ansızın
Bir gelincik sinsi sinsi kanar
Seni düşünürken
Devamını Oku
Bir çakıl taşı ısınır içimde
Bir kuş gelir yüreğimin ucuna konar
Bir gelincik açılır ansızın
Bir gelincik sinsi sinsi kanar
Seni düşünürken





Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta