Yokluğunda yazamadığım şiirlerin kederiyle boğuluyorum.
Gözlerinde gökyüzü , yüzende ay’ın en ihtişamlı hali , bakışlarında güneşin sıcaklığı, kalbinde çocuk kahkahaları varken sana yazamamak,
Mutsuzluğun en uç noktası olmalı.
Kalpte iyileşemeyen derin yarıklar oluştu.
Beynim bir şizofrenin beyni gibi karşımdaymışsın gibi konuşuyor, insanlar delirmiş olmalı ? Dediklerinde yokluğunla karşılaşıyorum. Yer ayaklarımın altından çekilip , düşüyorum. Dip neresi nerde çakılırım bilmiyorum.
Gözlerim seni görmeyince , işlevini yitirdi bakışlarım hiçliğin derin bilinmezliği…
Varlığım cam kırıkları gibi yaralar açar sende.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta