("Hiç kimse vaz geçilmez değildir" Ağır konuşmuş Victor amcam. Mesele şu ki, insan; istedikten sonra yapamayacağı hiç bir şey yoktur.)
Ben unutmayı değil, hatırlamayı..
Nefret etmeyi değil, sevmeyi seçiyorum.
En çok, vurdugun yerden kanıyorum.
Canımı yakıyorsun. (Zaten yaralıyım)
Kanırtıyorsun.
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta