Sabahın başımızı okşayan anında,
Bir avuç toprak alıp kokladık,
Ömür denilen çemberin çıkmazında.
Gök mavi, rüzgâr tel örgülerde yanmış,
Bendim kaynıyor, dalgalar çığlık çığlığa.
"Yolculuğumuz" diyorum,
Yollarımız varacak gibi yokluğa.
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta