Yok ki - 1 Şiiri - Habibe Sevinç

Tek başıma çıktım hep
Bütün yolculuklara
Ne elimde bir valiz...
Ne de sırtımda çanta
Hepimiz...misafiriz
Yolu yoktan var ettim
Savaşları yar ettim
Hiç almadım...hep verdim
Çölleri diyar ettim

Yok ki bizde tuzlası
Tuz ararsan...fazlası
Ne bir ikram... lavanta...
Ne de cepte avanta
Ya bu yoldan gidilir...
Ya da...ser'den geçilir

Hep hesapsız...gidişlerim
Ne yanımda stepne var...
Ne çeşit yedeklerim
Tek tabanca...işlerim
Ne arkamda bir dayı...
Ne de önümde ayı
Dil ayrı...yürek ayrı
Asla güvenmem gayrı
Ne post...ne de dostuma

Yok ki takma dişlerim
Ola ki de pazara
Çıktı geldi...kazara
Hiç hav'lamam...dişler'im
Ya bu yoldan gidilir...
Ya da...ser'den geçilir

Sığınmam görüntülük... sahte hiç bir limana
Ne bir kolye ararım...
Ne de merhem bu cana
Ölsem...takmam boynuma
Yalancı sığınağın...
Saklanmam ki koynuna
Benim vicdanım rahat
Ben...ruhumu satmadım
Han kapılarını...elimle kapatmadım

Yok ki hiç sığınağım
Olmadı...barınağım
Sarmaladım bendimi
Örttüm...kendi kendimi
Ya bu yoldan gidilir...
Ya da...ser'den geçilir

Bilemedim ki... ben hiç
Ne günah...ne de sevap
Ne şiş yansın...ne kebap
El altında garanti
Üstünde...krem şanti
Rengarenk'ise de yaşam
Kokteylleri hiç sevmem
Hangi devirdeyiz...paşam
Peynir bile seçilir

Yok ki bizde çeşni'si
Rakılar...tek geçilir
Meyler'den meyler olsa
Bizde...acı sek içilir
Ya bu yoldan gidilir...
Ya da...ser'den geçilir