Yok Şiiri - Kadir Kavuk

yok, yok artık
ne bir hayal
ne bir umut.
tükendi senden sonra yağmurla,
çatladı sabrım.
nefretim hayata,
yağmurlara.
çocuk gibi güçsüzüm artık,
yorgun ve biçare
kollarım kımıldamaz oldu
yağmurlarda
ellerim tutmaz.

solgun gözlerle bakıyorum hayata,
yıkılmış bir çınar gözlerim.
sonuna doğru gidiyorum
mahvolmuş bir yaşamın
son dönemecine yaklaştım.

damlalar düşüyor avuçlarıma
tutamıyorum.
düşmüşüm bir uçurumdan
tutunamıyorum.

ne bir el var uzanan,
ne bir damla gözyaşı dökülen.
sadece
yakarış var dudaklarımdan süzülen.

yok artık,
eskisi gibi tutan ellerimden

küskünüm yağmurlara
gözyaşlarına,
yok artık
eskisi gibi yağmur