geçen zaman kuşkonmaz bir dala çevirirken üzgün bedenimi
ve ruhum kendi küllerini savururken derin ve sessiz dağ kenarlarından
umudum sonbahar yaprakları ile kaybolurken toprak altında
güneşim benden saklanırken gece mavisinde
buz kesmiş yüreğim koparken kendi adasından
yalnızlığım bile beni terkederken
bu yağmur kaplı kentte
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta