Yinede Ümit Şiiri - Erdal Sayıl

İçimde bir ümit bekliyorum...
Bir cansıkıntısı yeralmış canevimde,
Korkuyu da üzerine ekliyorum...
Bir cüce görüyorum kendimi;
Aslen devim de...
Güvensizlikle ancak, yerimde emekliyorum...
Nerde koşmak, nerde taşmak, nerde coşmak...?
Hani, ben ki fırtınaydım...?
Şimdi esmek neydi diyorum...
Bu belki de kendimden kaçmak;
Ancak şöyle denir; korkuyu etekliyorum...