Yüreğimde kırık dökük sevdalar değil,
Dağ gibi duran, dimdik acılar var.
Yüreğimde aşk değil, yanık bir mezar taşı var,
Her sızıda biraz daha derine gömülen yaralar..
Ve ben yine sana yanarım.
Herkes iki günlük sevdalarla avunurken
Ben ömrümü harcarım bir tek sevdaya.
Bu kalp yıkılmaz, eğilmez, vazgeçmez asla bin kerede kırılsa,
Ama yine sana yanarım.
Suskun gecelerin ortasında kalırım,
Her yıldız senin gözlerine benzer..
En iyi o bilir derdimi,
Yastığa damlayan gözyaşlarımı.
Ben sevdim mi yakarım kendimi,
Küllerimden doğsam da yine sana yanarım.
Kendi içime gömdüm bütün hayallerimi,
Kimse görmesin, kimse bilmesin diye.
Ama senin adın, bir yara gibi içimde,
Ne zaman dokunsam, kanar hâlâ.
Bırak unutmayı, bırakamam bile,
Her sokak, her şarkı seni hatırlatır.
Dünyada milyonlarca kalp çarparken,
Benimki hâlâ senin adını hatırlatır.
Ben sana değil,
Kendime küskünüm en çok…
Çünkü bilirim; dünyaya küssem içimde bu sızıyla,
Ben yine seni severek gömüleceğim toprağa.
Ve bil ki;
Dünyanın bütün yalanlarına rağmen
Senin gerçeğinle çarpan bu kalp,
Bir gün duracaksa eğer…
Son vuruşunda bile seni haykıracak!
Ben seni değil, senin gitmenle ölen kendimi seviyorum.
Hani demiştim ya ; yakarım kendimi diye.
Küllerimden doğsam da yine sana yanarım.
Kayıt Tarihi : 21.9.2025 03:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!