Eylül ve hüzün Solmuş yine yüzün
Eylülü yaşıyorsun
Sararmış yaprakla Rüzgara bırak kendini Ayırsın ruhunla bedenini Düşüyorsun yavaş yavaş Toprağın alıyorsun rengini Eziliyorsun birkaç kahpe ayak altında
Bırak kendini masmavi gökyüzü altında
Ruhun haykırsın derebeyin zulmünde
Eylül gibi ağır ve sessiz olsun yüzün Çığlıkları yıksın Gılgamış kulesini
Eylül gibi sessiz annelerin hüznü
içimde bir merak
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı
Devamını Oku
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta