Dutluğun Ordaki Banktayım…

Dutluğun ordaki banktayım
Birini beklermiş gibi
Heyecanla oturmaktayım
Cadde ıssız, hava soğuk
Bacaları sarmış duman
Buhar taşar yan fırından
Manav, bakkal tezgâh toplar
Eve yaklaşır ayaklar...

Dutluğun ordaki banktayım
-Sizin Dutluk değil, telâşlanmayın
Şehrin tam ortası burası
Ayda yılda bir de olsa
Buralarda resmedilir
Uzun boylum doyasıya…

Bir soğuk ki bu memleket
Yazın gölgesi üşütür,
Kışın güneşi titretir,
Sevmek istisna kalırsa
Yaşamak biraz zul burda
Buz tutar gönül telleri
Eriten de görünmez ya…

Çıkacağın zamanları
Tuttururum bazı zaman
Denk gelmezsem yanarım
Bir görürüm diye belki
Soğuklarda donarım
Dutluğun dalında kuşlar
Onlar da burada kışlar
Bir perşembe günündeyim…

Dutluğun önündeki banktayım
Gençliğimle akmaktayım
Kurtarsın diye bu dertten
Allah’ıma yalvarmaktayım
Saçlarımı buzlar bürür
Yüreğim çırpınır ha bire
İki tezat arasında
Gider gelirim nafile…