Yılgı Treni Şiiri - Muhteşem Sünter

Bu bir yük vagonuydu
Hayvanlar konsa bağırır
Biz yüzlerce insanız
Çoğumuz kadın çocuk kız
Bir tencerede pişen et gibiyiz
Tenden yapılmış yağımız tuzumuz
Herkes birbirine sarılmış tutunmuş
Korkuyla beslenir ateşimiz

Ayazında yürür gecenin
Demirine deyseniz deriniz yapışır
Dışarısı buz

Belli ki söylenen bir ölüm şarkısıdır
Kelimesiz ve sessiz
Karanlığa saplanan ok gibidir tren
Davul vuruşlarıdır kalp dediğimiz

Tınlayan tehlike çanlarıdır
Kudurdukça kuduran
Akıllarımız aynı balede
Korku bir orkestradır
Çalar içimizde

Belki de bir yılkıyız bu vagonlarda
Yılgın ve sessiz
Ter içinde havasız
İnmeden öleceğiz
Ölmeden inebilsek bir de