Yirmi birinci yüzyılın sancılarında hayatı anlayabilmek
Küçük kafeslerde gökyüzüne sığmayan kuş kadar anlamsızdı
Tutabilseydik içimizden geçip gidenleri, geçmeyenleri
Piyasalar, borsalar, manipülasyonlar, belki biterdi
Belki de sanal olmazdı yaşadıklarımız, gerçekleşirdi
Kendimize bir mevsim seçerdik, benimki ilkbahar
Nisan akşamlarını severim, belki doğduğumdan bilemem
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta