Yıldızların Altında
Bir hikâye anlatır, Çaresizliğin derinliklerinden.
Hasret, kalbimi parçalayan bir bıçak gibi, Uzaktasın, ellerim boş, ruhum yorgun.
Umutsuzluk sardığında ruhumu, Gökyüzüne bakarım, yıldızlara. İnancım söner, sonra yeniden canlanır, Tıpkı geceyi aydınlatan Ay gibi. Karanlık gökyüzünde parıldayan yıldızlar, Kaderimizin yazıldığı sayfalar belki de. Gözyaşlarımı silerim, bakarım göğe, Aynı yıldızlar altında nefes aldığını bilerek. Ölüm, Belkide sadece Ölüm değil, Kavuşmak için bir başlangıç. İnanmak, bu caranlıkta tek ışığım, Yıldızlar şahit olsun bu inanca. Hayat acıyla dolu olsa da, Seninle geçen bir hediye. Gözyaşları arasında gülümsemeyi öğrendim, Umut ve inanç, bırakmadı ellerimi hiç , ama Sen Yıldızlara bırakdın beni Ve Yıldız’ları Izlersin her Ğeçe.....
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta