Yıldırım Pektaş Şiirleri - Şair Yıldırım ...

Sana çıkmıyor yürüdüğüm yollar
Bir tek sen sarıl diye açılmış kollar
Boş kaldı sol yanım, yok göğsümde o saçlar
Ellerim arar, Burnum boş yere koklar

Hep yenildim , hiç bir kere kalbim yendi mi

Çiçeklerle donatılmış hayali masa
Anca hayal kur rüyanda yaşa
Hiç gelmesin başına dert tasa
Ben sevmekten ne anlarım?

Ezberledim sokağının kaldırım taşlarını

Beni yeniden hayata döndür
Ağlayan gözlerimi gel ve güldür
Doyasıya sarılalım ışığı söndür
Nefes aldığım gün işte o gündür
-/-
Bi çay daha ?

Akrep ikiye yanaştı
Vakti geldi Özlemin
Görsem geçecek gibiydi
Bilemedi gözlerim
Şeytan günaha çağırıyor

Bir söz söyleyeyim cebinde dursun
Moralin bozulunca döner okursun
İçimde kalacağına kalbine vursun
Seni çok özlüyorum

Sen bitmeyecek bir ömürsün

Evde ne eksik tuz mu yok şeker mi
Komşuya koş elin boş gönderir mi
Böyle dostluk kardeşlikten öte mi
Komşu komşu hiç sevilmez mi

Kardeşimi hastaneye götürürken

Şiir;
Yazanın değildir.
Ona ihtiyacı olanındır.
Üstad böyle söylemiş…
Ne de güzel özetlemiş!
En güzeli seni sevmekmiş.

Sadece Seni Seviyorum
Ben onu bunu bilmem
İşim yoğunmuş hayatım berbatmış
İyi koca olurmuş ama sevgili olmazmış
Aynı evde yaşanır ama ayrı yaşanmazmış
Ben onu bunu bilmem

Bildiğim ilk şiirsin
Islandığım ilk yağmur
Mazur gör
Yaşamamaktan yoruldum
Seninle arama giren her şey düşmanım
Sana kavuşamamaktan yoruldum

Ey sevgili , en sevgili
Gönüle aşk lazım gönüle inci
Fark eder mi hiç yorgunu dinci
Kim olursa olsun yaşlısı genci
Gönül aşk ister gönül şimdi