Yıldızlara muhalifim bu akşam.
Bir nefeste söndürüp, birer birer,
Bu Mistik Dünyam’ın içine atsam,
Çatlasa hasetinden bu gün Baudelaire.
Öyle bir yıldızım, gece parlayan.
Akşam olup yırtılınca Akıl Perdeleri
Başlar sancılar,tutar müptela krizleri.
Ne bir sürüye girdim,ne rota çizebildim
Bu kadar, mı zor Tanrım olmak,herhangi biri.
Depreşince yalnızlığım,tek dostum aynalar
Yoruldum
Ama ben hen yorgundum
Ne zaman canlı oldum ki...
Ne çocukluğum oldu,
Ne orta yaş
İhtiyarlık mı
Nerden gidersen git, hangi yana kaçarsan kaç
Varacağın arsa,birkaç dönümlük bir kıraç.
Çıkacaktır karşına o gün, bu Şehr-i Viran
Bu şehir ki, aldığını vermez,buna inan.
Öyle şeyler eyledim ki ben bana
Ben bana ben değil Neron mübarek
Öyle çok insan gömdüm ki kalbime
Gönlüm Cengiz han, kalbim Karacahmet
Çöktü akşam kabusu,selam dahi vermez
Çekti müthiş bir hırsla,OK’unu bu zat’a
Nasıl silahsa,hem yaşatmaz,hem öldürmez,
Ellerimle som veresim gelir hayata
Kqalbim ki mantık orduları karşısında
Görür görmez kanım ısındı derler ya
İşte sen ta o kızsın kız...
Tutuldum sana hiç korkmadan
Çünkü imkansızsın canım kız.
Hem yanımdasın hem uzakta
Ben se tam arafta...
Ah be yalnızlık;
Daha mı değerlisin ki
Elmastan,yakuttan daha az bulunursun
Ve niye şeklin-şemalin yok,
Tarifin, formülün yok?
Ve niye münezzehsin
Suskunluğumun BIGBANG'i idi sadece şiirlerim
Ama her kes beni yazdı sandı.
Ve kimse somadı kaynağını
Ne yazar sorsalar da
Zaten kimse anlamazdı.
en yakınlarımla bile aramızda
O kadar zor ki yazmak seni
Nereden başlasam bilmem ki
Kadın. Kadın;
Kendi ruhundan, ruhu kalbinden
Güzel kadın
Yansımış tüm güzelliklerin şekline
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!