Yıldım Şiiri - Hasan Turgut

Onca emek verdim, boşa yanmışım.
Bel bağladığımla,sınandım yıldım.
Yar bilip kul oldum, yazık kanmışım.
Yalana dolana inandım, yıldım.

Bu garip sevdada dertle yoğruldum.
Nazı ve kahrıyla doldum boğuldum.
Kırk kere yıkıldım, yine doğruldum.
Her sefer yeniden kanandım, yıldım.

Mayınlar döşenmiş yollarda gezdim.
Sen uğruna nice goncalar ezdim
Değmezmiş ki sana yoruldum bezdim.
Uğrunda pervane yanandım, yıldım.

Ne hak hukuk kaldı nede adalet.
Lal olmuştu dilim buydu eziyet.
Kalmadı vefasız zerre merhamet.
Zalim adını da anandım, yıldım.

Hani göz bebektim masum durunca.
Utanmadın mazi hesap sorunca.
Sevdanın saati hasret vurunca.
Seviyor ben gibi sanandım, yıldım.

Çilem vuslatımdır diye bekledim.
Yarama gül değil,küller ekledim.
Soyha sevgini de gayrı şek’ledim.
Her gece bahtına dolandım, yıldım.

Yar olursun sandım öze aldandım
Bir çitf kelamına söze aldandım.
Şeytanmışsın melek yüze aldandım.
Zulmüne aşkımı banandım yıldım.

Tutsun kim tutarsa o narin eli.
Esti bak sayende hüznümün yeli.
Kırıldı sazımda sustu bam teli.
Hani ben yarandım canandım, yıldım.