YıLaN Şiiri - Mine Özdemirtaş

aynaya bir bak.....
çiğliğinden soyunarak.

ne görüyorsun?

çok mu incindin
itilip kakılarak..?

Neyin var?
Nifak mı?
onu mu sunacaksın
allayıp pullayıp
kırıtıp sırıtarak..?

sen..sen bile değilken
dillenmemiş yanın
büsbütün harap
ardından sürüklenen geçmişin ise
baştan başa kaçık
bir kirli çorap

üstelik
oldukça temiz
bir listeyi
kirletiyorsun
arkalarına saklanarak.

hayret
bu nasıl gaflet..?

ruhunda ki çamuru
arındırmak
mümkün sanıyorsan
bir kaç oyla yıkanarak
heyhat
demek ki
hiç acımadan
yırtıp acıtacaksın o kenti
deprem deliğinden
tutup ta kanırtarak.

daha zaman var
şimdi değil..... şimdi değil.

hani o;
kovulmana ramak kala
kaçarak
ve demeden önce
vazifeden bana.....hadi eyvallah..!
belki de faka basmışsındır hıı?
evveliyatı da var daaa
en önemlisi
gider ayak......?

..........oydukların
..........yoldukların
yalanlarınla
aptal yerine koydukların
bugüne kadar
şıkıdım şıkıdım oynadıkların
göründüğün gibi olmadığına
saman altında attığın imzaların
aslı gibi durmadığına
falana ve ricacı filana
...........................dair
bütün fındıkların
karşına dikildiğinde
haykırarak..
elbette
kıtlık varmış gibi
seni vitrin edene
biraz ayıp olacak
ee....sandık bu
ve
top yuvarlak

daha değil
henüz değil............

sen şimdilik
biraz daha oyna hele
hiç olmadığın kişiyi
ellerini şıklatarak
ve kıvrıl
bir engerek gibi
kendi sarmalında
zehrine sarılarak

şüphe yok ki çok geçmeden
ya yanındakiler tükürükle boğar seni
histerinden usanarak
ya da
sen /seni yersin
bu ahlakla
yaş tahtada yalın ayak..?

20/01/2008