Yıkılıyorum Şiiri - Ahmet Rıza Korkut

omzumda bir ağırlık var
nedendir bilmiyorum …
bastırdıkça dizlerim bükülüyor
büküldükçe dizlerim
toprağa biraz daha yaklaşıyorum
ve anlıyorum ki; tüm bedenimle ben
yavaş yavaş yıkılıyorum …
artık, ne hayattan bir beklediğim var
ne de hayatın benden bir beklediği var
çünkü, yaşadıkça acı çekiyor
acı çektikçe ağlıyor
ağladıkça çocuklaşıyor
çocuklaştıkça da benliğimi kaybediyorum.
keşke diyorum hiç doğmasaydım
ya da hep çocuk kalsaydım
ne seni tanısaydım
ne de sana aşık olsaydım …