Yıkıldım Şiiri - Harun Ertaş

Aldım elime yastığı sarıldım
Sarıldım gözleri kapatarak,
Yokluğun korkusunda
Aldatışına öyle bir yıkıldım

Beş on kurşuna dayanırdım
Dayanırdım inan
Varırdım kan kusa kusa
Aldatışına öyle bir yıkıldım

Koca bir kayadan daha ağır
Ağır bu acı ve sızı yâr
Seni dizelere taşarken
Aldatışına öyle bir yıkıldım

Ağlaya ağlaya uyudum
Titreyerek vardım sabaha
Seninle hiç böyle düş kurmadım
Aldatışına öyle bir yıkıldım

Yemekler ne tad veriyordu artık
Tuz bile kar etmedi soframa
Öldüresiye ağladım o gece
Aldatışına öyle bir yıkıldım

Anlatacak kimse yoktu
Yoktun yanımda artık
Bende yastığa duvara anlattım
Aldatışına öyle bir yıkıldım

Bastığım toprak bile yumuşadı
Yumuşadı tüm sert kayalar
Baharda yapraklar soldu sarardı
Aldatışına öyle bir yıkıldım

Bastırdım eli yara boşluğuma
Damlıyordu ağzımda kanlar
Birde düşünce gözümden yaşlar;
Aldatışına öyle bir yıkıldım

Börtü böcek ne varsa dindi sesleri;
"Sana sevdalıyım" diyen birisi aldatınca
Esmedi de artık ne rüzgar ne poyraz
Aldatışına öyle bir yıkıldım