Yıkıl Karşımdan Şiiri - Altan İlhan Arslan

Sayısız nedenden bir kaçı; belki iki, belki bir
belki de kaçtı ömürden göz göre göre
içilmemiş su, bir parça koparılmamış ekmek,
bir yudum sevgi, bir bakımlık aşk...
Çekildi zahmetsizce her gün birer birer azaldı!
Söylenmemiş şarkılar, duyulmamış söz,
bütün bilindik zamanlara fenerini asan
ay bile bugünler de denize batmış!
Yok, acılarıma çığ kalmış, ben kalmış kendime
anlatamıyorum öykünün bu tarafını.
Sayısız candan bir kaçı; belki bir, belki hiç…
Hani, varda tamam yokta can törpülenirde
bilirsin alçaklığını o canı yakan, o sebepsiz bitişlerin!
Bu yenilgiye uğramış meydanıma sende dik,
bir dağ koy üstüme.
Belki, bel, ver ne olur!
Sende kaç git! Yıkıl bakışlarımdan.