Açılmamış beyaz yapraklar kadar güzel
Çizilip karalanmamış sayfalar kadar temiz
Her satırda kayboluşum kadar derin
Pişman olmadan okuduğum
Yıllar yılı aynı satırı başa sardığım
Özetini ezbere bildiğim
Elbette ki açarsın bir bahçede gül olup
Elbette ki sever o kalp bir toprağı
Neler gelip geçer gönül bahçenden
Bir şiir olursun yada bir eser
Şair konuşturmalı sanatını her daim
İnsan olmalı herkese aynı olmalı
Olmadığının her zaman farkındaydım
Olmayacaksın da boşver
Seversen sever mi sevilen
Gelmezsen yine sever ki seven
Sevmiyorsa adı aşk değildir zaten
Bir bedene dokunmadan sevemezmisin
Hangi yollar getirdi beni buralara
Nasılda uzaklaşmışım ben sana
Bakma sen umutsuz olduğuma
Yıllarımı serdim ya sana
Gelen buyursun gidene güzel bir yâr olsun
Anlatacak çok şey kalmadı aslında
Bir sonbahar akşamında hatırla beni
Ellerini ısıtırken
Kızarmış burnunu ovalarken
Ufak bir sohbet arasında
Tatlı esen rüzgarda
Seni gördüğüm sokakta
Seni sevdiğimi sessizce haykırmak isterim
Kimseler bilmesin ey yâr
Desem ki nefsime yenilgim
Yada gülüşlerine yıllarımı verdim
Ey yâr neyledin sen benim hayatıma
Nankörlük yapmaya mecbur bırakma beni
Ne seninle nede sensiz
Kaybolan bir ben görüyorum
Hazırmıydım mide bulandırıcı sevdalara
Oysaki dünden belliymiş
Sen beni ben yapan parça
Bende kaybolan bir parça
Bir vefasız uğruna düştüm ben bu yollara
Adı belirsiz oldun bana
Sevseydin neler olurdu bak
Nefsimin yenikliğidir sende durmak
Gitmemek acizliğimdir
Yoktur bir başka seçeneğim
Bir bakıştın oysaki
Yıllar yılı sürecek kadar mı
Hiç başlamadan bitmeyi öğrenmişim oysaki
Usulca sessizce habersizce bitmeyi
Ne gerek var rezil rüsva olmaya
Alemi cihana duyurmaya
Bir ben bir Yalnızlığım
Kör kuyular içinde
Paslı kapılar ardında
Benliğimle yüzleşemeyecek kadar cesaretsizim
Çok şey istemem
Hüzün bende mutluluk sizlerde kalabilir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!